 Tijdens mijn studie besefte ik: als ik maar gestaag doorga, haal ik de eindstreep wel. Iedere pagina is er één, zo hield ik mezelf voor. Net zoals een slak, ook die gaat dapper door en komt uiteindelijk waar-ie wezen wil. Ik zag een keertje in Parijs een leuk klein glazen slakje, en besloot dat als mascotte op mijn bureau te zetten. Inmiddels staan er meer slakjes, gekocht tijdens dipjes of juist als beloning. Toen ik afgestudeerd was, kreeg ik van mijn ouders een kettinkje met een steentje-met-slak eraan. Kortom, ik heb iets met slakken – huisjesslakken, en dus met slakkenhuisjes. Onlangs was het een jaar geleden dat mijn vader was overleden. Ik was die dag bij mijn moeder. Toen ik even een boodschapje ging doen, zag ik dit fijn gevormde slakkenhuisje liggen, in een randje aarde langs de stoep. Thuis vleide ik het op een stukje tissue, in een doosje. Zo staat dit herinneringskistje nu naast mijn andere slakjes. Zoiets moois vind je zomaar op de grond! Wat ik ook ieder jaar van de grond opraap, in de herfst, zijn kastanjes. Thuis krijgen die een mooi plekje. Ook dit jaar, tijdens diezelfde herinneringsdagen, vond ik er een paar. Na een tijdje belanden alle kastanjes bij elkaar in een bakje. Ik weet dan niet meer welke bij welke gelegenheid hoorde, maar wel dat het inmiddels bezielde kastanjes zijn geworden. Op dezelfde manier bewaar ik andere gevonden slakkenhuisjes, en stenen. Slakkenhuisjes, kastanjes, stenen – wat ligt er toch veel betekenisvols buiten!   Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn in onze straat. Onlangs stonden op facebook de beelden van een inbreker in een van de lunchrooms. Een akelig idee dat zo iemand ’s nachts over de stoep langs ons huis wandelt. Soms ook hoor ik flarden van gesprekken over winkeldiefstal.
Het is een tijd goed gegaan met onze twee planten, aan weerszijden van de voordeur. Eerst stonden er hyacinten, daarna zette ik geraniums neer. Die verhuisden naar de achtertuin, waar ze meer zon hebben. Vervolgens kocht ik twee grote potten met bamboe. En jawel, afgelopen week stond er opeens nog maar eentje. Meegenomen door grapjassen die zo’n plant ergens in een puinbak dumpen? Of gejat om ergens in een tuin te zetten? Dat laatste kan ik me amper voorstellen; hoeveel lol kun je hebben van een plant als je weet dat je’m gestolen hebt? Maar ja, ik kan me een heleboel dingen niet voorstellen, en toch gebeuren ze. Wat ik me ook niet kan voorstellen, is waarom iemand het laatst leuk vond om de uitwerpselen van een hond in een van onze bamboepotten te deponeren. Wat ìk nou weer leuk vind, is dat juist die pot meegepikt is. Haha, ik was er toch al behoorlijk vies van, eigenlijk. Degene die hem heeft meegenomen voor in zijn of haar tuin, heeft zichzelf wel een bijzonder smerig cadeautje gegeven. En ik ben er met ere vanaf. Sommige dingen lossen zich vanzelf op. |
AuthorIk schrijf hier over wat we allemaal op straat vinden: serviesgoed, meubels, geld. Over de leuke ontmoetingen die we in onze straat hebben. En over onze levenshouding: leven met wat zich aandient, met wat op je pad komt. Dat houdt in: openstaan voor wat je tegenkomt, op straat, overal. CategoriesArchives
November 2023
|
RSS-feed
