Zo’n drie maanden lang stond ons huishouden in het teken van het sparen van Coop-bestekzegels. Als je voor driehonderd euro aan boodschappen had gedaan, was je spaarkaart vol, en daarmee kreeg je een gratis bestekset: vork, mes, lepel, dessertlepel.
We zijn er vol voor gegaan. De hele straat spaarde met ons mee, regelmatig vonden we zegels in de brievenbus. Of ik kwam buren tegen die niet eens meer groetten, maar meteen riepen: we hebben nog zegeltjes voor jullie! Het werd een hele business, want op den duur wisten we precies bij welke caissière we meer zegels kregen dan waarvoor we eigenlijk gekocht hadden. Echtgenoot ging nog verder: die vroeg aan mensen voor en na hem in de rij of hij hun zegels mocht hebben. Zo komt het dat we niet minder dan twintig gratis sets hebben bijeengespaard. Met geringe bijbetaling hebben we ook nog gespaard voor opscheplepels en taartvorkjes. Kijk eens, een la vol! Zowat voor niks! Eén keer vond ik een zegel op straat. Dat is deze. Daarom mag ik erover schrijven op mijn blog. Los daarvan: omdat de hele straat meespaarde, hebben we wel degelijk het gevoel dat we een compleet bestek op straat hebben gevonden. |
AuthorIk schrijf hier over wat we allemaal op straat vinden: serviesgoed, meubels, geld. Over de leuke ontmoetingen die we in onze straat hebben. En over onze levenshouding: leven met wat zich aandient, met wat op je pad komt. Dat houdt in: openstaan voor wat je tegenkomt, op straat, overal. CategoriesArchives
November 2023
|