Naast de plastic auto van dag 152 stond dit houten loopfietsje. Bij die auto heb ik wel even staan twijfelen: was die niet gewoon buiten geparkeerd, omdat het binnen zo’n sta-in-de-weg is? Maar omdat dat kleine fietsje ernaast stond, was ik ervan overtuigd dat het bedoeld was als afval; anders was dat kleine dingetje wel in huis gezet.
Ook dit zette ik op Marktplaats, maar niemand had belangstelling. Misschien omdat het niet meer zo glanzend in de verf zat. Uiteindelijk heb ik het gegeven aan de bazaar van de Maranathakerk.

​Bij de afvalcontainers tegenover een kinderdagverblijf stond deze auto. Samen met nog iets anders (zie de volgende dag). Een kind kan erin gaan zitten, met de voetjes lopen en zo de auto voortbewegen. Het stuur is niet gekoppeld aan de wielen, die wel zwenkend zijn. Dus hoe je dan de bocht moet nemen? Ik kon het niet uitproberen, want ik pas er niet in.
Ik heb het op Marktplaats gezet voor 5 euro. Al ras kreeg ik een berichtje. Een meisje was zó weg van precies zo’n auto die de buren hadden, dat de moeder op Marktplaats is gaan speuren. Stel je voor dat dit enorme brok plastic naar het afval gegaan was! Nu is een meisje er blij mee, en de moeder is opgelucht dat het zo weinig hoefde te kosten. En ik stopte de vijf euro in mijn ‘potje gevonden spullen’. Iedereen blij.

Bij allerlei huishoudelijke spullen ergens op straat – ik ben vergeten waar, wanneer en waarbij – lag deze rol. Ik dacht dat het vuilniszakken waren. Die kun je altijd gebruiken, dus ik dacht: ‘Neem mee!’ Maar toen ik er eens een stuk afscheurde, bleken het gewoon lappen plastic te zijn. Waar gebruik je die voor? Om de grond te beschermen tijdens het klussen, om onder een tent te leggen, of…? Ik heb ze aan de bazaar van de Maranathakerk gegeven. Met een briefje erop: ‘Dit zijn geen vuilniszakken, maar lappen plastic!’
​Ik weet niet of de rol verkocht is, of alsnog bij het plastic afval is beland.