 Nu ik toch al twee dagen over de keuken schrijf, dan nu meteen maar de keukendeur noemen. We hebben aardig wat mooie houten paneeldeuren uit puinbakken gehaald. Die komen later nog aan bod. Deze perfecte keukendeur vond ik in de Van Speykstraat. Hij is zo geschikt voor de keuken omdat hij smal is (de keuken is niet al te breed) en omdat er ramen in zitten. Daardoor komt er daglicht in de gang. In het begin ontbrak er een raampje, daar sprong onze poes altijd doorheen. Toen we er een nieuwe ruit in hadden, hebben we de poes nadrukkelijk met kop en pootjes laten voelen dat er geen gat meer in zat. In gedachten zagen we de bloedspatten al zitten… Poes begreep het gelukkig.  Ons aanrecht is een afgedankt broodaanrecht uit een verpleeghuiskeuken. Echtgenoot zag hem buiten staan, bij een verpleeghuis in Rijswijk. Hij mocht hem meenemen. Een groot loodzwaar centimeters dik ding.
Geschuurd, gelakt, en oh wat hebben wij er een plezier van! Prachtige warme kleur, ik word altijd blij als het licht erop schijnt.  Een huis verbouwen duur? Niet als je allerlei bouwmaterialen van de straat opvist. En als je een handige man hebt…
Echtgenoot vond deze ongebruikte tegels voor de keuken bij het grofvuil. Saillant detail: het waren er precies genoeg! Leuk dat we geen restanten hoeven op te slaan. Als je nieuwe tegels koopt, neem je er immers altijd een paar extra. Dit is wat je noemt ‘toevallig maatwerk’.  Mijn hart sprong op toen ik deze stoel in Amsterdamse School-stijl op straat zag staan. Tegelijk dacht ik: wie zet zo’n schoonheid in ’s hemelsnaam buiten, voor de weggooi?
Ik heb er nog lang op gezeten met de oude bekleding erop. Maar die was toch wat kapottig. Bij Plantien, verderop in onze straat, heb ik hem opnieuw laten bekleden. Laat ze nou een restje stof hebben liggen dat bijna hetzelfde was als wat erop zat! En er was ook nog wat over om een kussentje van te maken. Ik gebruik deze stoel nu al jaren als mijn bureaustoel.  Vorige week stond dit droogrekje op straat. Als je erop googelt, vind je termen als ‘droogrek uit grootmoeders tijd’. In gedachten zie ik voor me hoe er in een vorig leven lange witte onderbroeken aan hingen.
Omdat wij twee houtkachels hebben, kunnen wij het neerzetten zoals het ooit bedoeld was: rondom een warmtebron. Een droger hebben we niet, dus dit ambachtelijke rek komt misschien nog eens goed van pas. Wel zal ik’t eerst nog flink goed schoonmaken, indachtig die lange onderbroeken.  In diezelfde doos van dag 3 lagen zes bakjes die bij een pindastel hoorden, ik schat ook uit de jaren zestig. Ze zijn van aardewerkfabriek Goedewaagen uit Gouda. Er zal ooit een grote schaal bij gehoord hebben, en een lepel van hetzelfde materiaal.
Wij gebruiken ze nu als we een kleine hoeveelheid saus of noten of kaas op tafel willen zetten, voor één persoon. Of voor een afgepast aantal chocolaatjes bij de thee. Prima bakjes voor de slanke lijn.  In een doos met allerlei klein spul lagen deze pannenonderzetters bij het grof vuil te wachten op de kraakwagen. Ze werden gemaakt in de jaren zestig en zijn van het merk Tomado. Wij hadden ze vroeger thuis, alleen al daarom was ik blij dat ik ze van de ondergang kon redden. Maar ook om het ontwerp: zo simpel, alleen het hoognodige. En dan die schattige zwarte dopjes onder de pootjes!
 Bij het grof vuil waar het tafeltje van dag 1 stond, bevond zich ook dit hoekstoeltje. Het was even een gedoe om het tafeltje in mijn fietsmand te krijgen en het stoeltje aan mijn stuur te hangen. De man die het kennelijk op straat had gezet, keek af en toe even vanachter zijn raam naar mijn gehannes. Uiteindelijk kon ik – lopend, sturen was er niet meer bij – mijn weg naar huis vervolgen. Het was een aardig eindje, zo’n twintig minuten.
Onderweg sleurde ik bijna nog een paar geparkeerde fietsen mee, door de uitstekende poten. Een mij tegemoet lopende man lachte breeduit toen hij mijn uitmonstering zag. Jawel, de humor ligt op straat! Her en der op dit blog schreef ik al over spullen die we op straat hebben gevonden. Vanaf vandaag ga ik eens kijken hoe ver ik kom, als ik iedere dag één vondst noem. Steeds plaats ik een foto en schrijf ik er een korte toelichting bij. Dag 1. Afgelopen donderdag fietste ik na een avondje zingen over de Laan van Meerdervoort. Daar stond dit rotan tafeltje bij het grof vuil. Toen ik het in mijn fietsmand probeerde te zetten, kletterde het met veel geraas op de grond. Wonder boven wonder bleef het glas heel. We hebben het meteen in gebruik genomen als bijzettafeltje.  |
AuthorIk schrijf hier over wat we allemaal op straat vinden: serviesgoed, meubels, geld. Over de leuke ontmoetingen die we in onze straat hebben. En over onze levenshouding: leven met wat zich aandient, met wat op je pad komt. Dat houdt in: openstaan voor wat je tegenkomt, op straat, overal. CategoriesArchives
November 2023
|
RSS-feed
