​Toen we een paar jaar geleden op Koningsdag na afloop van de vrijmarkt wegliepen van het Koningsplein, stond daar een doos met niet-verkochte spullen. Voor de meeneem. De eigenaar had kennelijk geen zin om nog met zooi thuis te komen.
Er zat een glaasje in dat wij ook ooit hadden gekocht, wij: het gezin waar ik uit kom. Ergens in de jaren zeventig.
Voor mij was dit dus geen zooi, maar spul met een sentimental value. Mijn broer mag t.z.t. het glaasje uit ons ouderlijk huis hebben, ik heb deze al!
Overigens geestig dat we op die vrijmarkt zelf van alles verkocht hebben; veel spullen die wij weer op straat hadden gevonden. 

De afbeelding op het glaasje roept wellicht wat vragen op. Hier staat waarom dit thema het logo is geworden van de wijn die in het Duitse plaatsje Kröv geproduceerd wordt: Kröver Nacktarsch.

​Tja, je kunt ze niet zien, maar ze zitten er wel: de bakstenen die echtgenoot in een puinbak vond. Prima stenen om de schoorstenen mee op te metselen. Dat gebeurde toen we het hele huis verbouwden en het daarmee in de oude staat terugbrachten. De bakstenen zitten achter deze witte stuclaag. 

Onze mooiste vondst stond al eerder op dit blog, maar niet in deze genummerde reeks. Een biedermeier bank. Overbuurman Hannes, van ‘Hannes koopt alles’, kon hem niet kwijt in zijn winkel. Te groot. Hij zette hem op straat, voor de eerlijke vinder. Dat waren wij! De bank staat al jaren in onze woonkamer, waar hij wonderwel kleurt bij de andere spullen. 

​Ter hoogte van de Coop lag dit hangertje op de stoep. Een zilveren schoorsteenvegertje. Voor de Coop staat een brievenbus; daar heb ik een briefje opgehangen: ‘Hangertje schoorsteenveger kwijt?’, met mijn telefoonnummer erop. Binnen de kortste keren was het briefje eraf gehaald. Ook heb ik op onze voordeur zo’n briefje gehangen. Geen reactie. Ik heb het hangertje netjes aangemeld bij de gemeente Den Haag, afdeling gevonden voorwerpen. Zou het van een echte schoorsteenveger zijn?