’s Avonds terugfietsend van zijn werk zag echtgenoot een hoop spullen aan de kant van de weg, klaarblijkelijk om opgehaald te worden als grofvuil. Het was een partij planken en stellingen van Lundia. Duur materiaal. Plus een paar dozen vol met keukenspullen. Echtgenoot ging naar huis, huurde een Greenwheeltje, reed terug en laadde de hele boel in.
Thuis zag hij dat er een compleet huishouden in de dozen zat. Borden, mokken, botervloot, afdruiprek. En ook: een nog ongeopend pakje thee, twee sinaasappels en een appel. Het zag er triest uit. Het moet haast wel met een huisuitzetting of een plotseling overlijden te maken hebben gehad. Wie legt er een appel bij het grof vuil?
Uit piëteit plaats ik alleen de appel op dit blog. Je zou zeggen: houd hem onder de kraan en eet hem op. Maar ergens was het toch een akelig idee. De thee gebruiken we wel. De appel hebben we buiten opgehangen, voor de vogels. In de perenboom.

​Van dit soort koffers vond manlief er – verspreid in de tijd – een stuk of drie. Mooi spul om gereedschap in op te bergen.