Op Eerste Kerstdag fietste ik naar mijn werkkamer, om daar de laatste voorbereidingen te treffen voor een ontvangst op Tweede Kerstdag. Dit jaar kwam de familie bij elkaar in het huisje waarin mijn werkkamer is. Ik had het hele pandje tot mijn beschikking, een schattig oud woninkje in de binnenstad van Den Haag.
Onderweg zag ik een prachtige kerstboom op straat liggen, waarschijnlijk gedumpt door een bedrijf dat van Kerst tot en met Oud & Nieuw gesloten is. Ik belde echtgenoot, die wat later richting huisje zou gaan. ‘Neem je een snoeischaar mee?’, vroeg ik. ‘D’r ligt hier een kerstboom op straat.’
Toen we alle kopjes en glazen in mijn werkkamertje hadden uitgestald, gingen we naar huis, langs de kerstboom. De onderkant zat in een stuk beton, de complete boom meenemen was uitgesloten. We knipten her en der takken af, zagen nog een sliert kerstlampjes in de boom zitten – maar die bleek kapot te zijn.
Zo hebben we het hele huis kunnen versieren. In een echte kerstboom hadden we dit jaar geen zin, teveel gedoe. Maar nu geurt het toch naar dennengroen.
 

Tegelijk met de stoelen met riet vonden we twee stoelen met leren zitting en rugleuning. Het leer moet opgekalefaterd worden. Maar is dat opengewerkte hout niet leuk?

​Toen we een grotere tafel kochten – via Marktplaats – kwam er ruimte voor meer eetkamerstoelen. We vonden er vier op straat, twee met een rieten zitting en twee met leer. Vier was nou weer net te veel. Eentje – deze, met riet – fungeert nu als bureaustoel in de werkkamer die ik buitenshuis heb.
Morgen een foto van de stoel met leren zitting.

​Vorige bewoners hebben de schuifseparatie uit het huis gesloopt. Erg! Maar wij hebben er weer eentje teruggeplaatst.
Schuifdeuren kochten we via Marktplaats. Toen we gingen zoeken, stonden er twee stellen op: het ene in Groningen en het andere één straat bij ons vandaan. Bij glaswinkel Ariba – ook een straat verderop – lieten we er glas-in-lood in maken.
Links en rechts kwamen kasten. De planken daarvan… komen uit een puinbak.

De vloer in woon- en eetkamer bestaat uit de oorspronkelijke planken. Manlief heeft ze stuk voor stuk losgemaakt en omgedraaid, waardoor de mooie, ongeschonden kant boven kwam te liggen. Sommige planken waren niet meer te gebruiken. Daarvoor in de plaats legde hij grote dwarsbalken neer – allemaal op straat gevonden.

Echtgenoot vond deze tl-bakken. Zes stuks! Ze hangen in de schuur, boven zijn werkbank. Maar nu wordt de schuur zèlf verbouwd, tot een heus Tuinhuis. De bakken staan even op een stapeltje, ergens aan de zijkant.

Zo mooi als de lampen van een paar dagen terug, is deze niet. Het is een eenvoudige rijstpapieren opvouwbare bol. Maar ik ben er erg blij mee.
Toen onze keuken door manlief prachtig was verbouwd, bleef er één dingetje onaf: aan het plafond hing een kaal peertje, in afwachting van een mooie oplossing.
Dat is een vast fenomeen bij verbouwingen: als een kamer klaar is, is er altijd íéts onafgerond – en dat blijft dan járen zo. Toen ik deze simpele lamp op straat vond, leek me dat een goede oplossing voor dit ooit-nog-eens-af-te-maken-projectje.
​Een tussenoplossing, dacht ik. Nu hangt deze bol alweer jáááren op deze plek.

Ook van de buurman: deze krat. Hoeveel van dit soort kratten manlief  niet van de straat heeft gehaald! Ze staan allemaal in de schuur, gevuld met gereedschap, snoeren, stekkerdozen en schuurpapier.

Bij de spullen van gisteren stond ook een wasmand. Wij hebben er ook zo één, maar al jaren ontbreekt het deksel – dat ging ooit stuk. We boenen deze wasmand uit en dan nemen we hem in gebruik. De oude verhuist dan naar een verdieping hoger, naar de badkamer van de zoons. 

De buren hebben grote opruiming gehouden. Eergisteren stonden allerlei spullen buiten, waaronder dit kinderfietsje. Wie kan het gebruiken? Gratis ophalen!