Dag 121: oorbelletjes en hangertjes

Deze oorbelletjes en hangertjes stammen uit de tijd dat de zoons van alles en nog wat van straat opraapten en in hun zakken stopten. Als ik nu zoiets zou vinden, zou ik het op een veilige en goed zichtbare plek op de route neerleggen. In de hoop dat degene die het verloren heeft, nog es speurend langskomt.
Het zijn geen dure sieraden, maar het is altijd jammer om zoiets te kwijt te raken. Vooral oorbellen, waarvan je er daarna nog maar eentje over hebt. ‘Tranenthee’ noem ik dat. Naar het verhaaltje over tranenthee in het boek Bij uil thuis, van Arnold Lobel. Dat gaat over zielige dingen, waarvan je moet huilen als je eraan denkt. Vervolgens kun je met die tranen heerlijke tranenthee zetten.