Vanzelf opgelost

Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn in onze straat. Onlangs stonden op facebook de beelden van een inbreker in een van de lunchrooms. Een akelig idee dat zo iemand ’s nachts over de stoep langs ons huis wandelt. Soms ook hoor ik flarden van gesprekken over winkeldiefstal.

Het is een tijd goed gegaan met onze twee planten, aan weerszijden van de voordeur. Eerst stonden er hyacinten, daarna zette ik geraniums neer. Die verhuisden naar de achtertuin, waar ze meer zon hebben. Vervolgens kocht ik twee grote potten met bamboe. En jawel, afgelopen week stond er opeens nog maar eentje.

Meegenomen door grapjassen die zo’n plant ergens in een puinbak dumpen? Of gejat om ergens in een tuin te zetten? Dat laatste kan ik me amper voorstellen; hoeveel lol kun je hebben van een plant als je weet dat je’m gestolen hebt? Maar ja, ik kan me een heleboel dingen niet voorstellen, en toch gebeuren ze.

Wat ik me ook niet kan voorstellen, is waarom iemand het laatst leuk vond om de uitwerpselen van een hond in een van onze bamboepotten te deponeren. Wat ìk nou weer leuk vind, is dat juist die pot meegepikt is. Haha, ik was er toch al behoorlijk vies van, eigenlijk. Degene die hem heeft meegenomen voor in zijn of haar tuin, heeft zichzelf wel een bijzonder smerig cadeautje gegeven. En ik ben er met ere vanaf. Sommige dingen lossen zich vanzelf op.

---