Echtgenoot en ik liepen deze zomer in Hillegom, en zagen buiten bij een woonwinkel drie behangboeken rechtop tegen een muurtje staan. We liepen door, stonden tegelijk stil en liepen weer terug: twee zielen, één gedachte. Wat zonde om weg te gooien!
Wat kunnen we ermee doen? – vroegen we ons af. We kwamen al snel tot de conclusie dat in deze drie boeken genoeg papier zat om de rest van ons leven cadeautjes in te pakken. Hup, meegenomen, en nu liggen ze in de cadeaupapierla.

​Echt een leuk ding, deze grote kaarsenstandaard. Maar niet voor in onze woonkamer. We hebben hem aan broer en schoonzus gegeven, die een huis in Frankrijk hebben. Daar past-ie. In een groot, landelijk huis, met twee schouwen waar je met stoel en al in zou kunnen gaan zitten. 

In vier jaar tijd vonden we voor zo´n vierhonderd euro aan muntjes (en soms een briefje).
Op de stoep.
In boodschappenkarretjes.
Rond snoepautomaten.
Onder kassa's.
In parkeermeters.
Ik schreef er eerder over op dit blog. We maken er een gezinsproject van.
We gingen er een paar dagen van naar Gent. Vorig jaar deden we er leuke dingen mee in Frankrijk. Inmiddels zit er weer meer dan vijftig euro in het potje.

​Hoe noem je dit? Laag bankje in koloniale stijl? Het stond bij het grof vuil. Nu staat het in mijn werkkamer en fungeert het als boekenplank voor mijn bladmuziek.
 

De  kinderen zijn weer naar school, we hervatten allerlei dagelijkse rituelen. Ik pak ook de draad weer op met mijn blog van wat we op straat vonden. Vandaag dag 65.
Een enorme rieten mand. Ik gebruik hem om snoeiafval en bladeren uit onze eigen tuin naar de Zeeheldentuin te brengen. Daar is een grote compostbak, waar de hele buurt groen spul in mag gooien. Omdat wij in onze stadstuin met twee grote bomen anders òmkomen in de compost, is dat een mooie oplossing.
Zo loop ik dus regelmatig heel ambachtelijk met deze mand over straat. En afgelopen zomer vulde ik hem, teruglopend naar huis, meteen met mooie nieuwe plantjes. Die kocht ik bij Jack, die een bloemen- en plantenzaak heeft, vlakbij ons. Hij verkoopt daarnaast ook elastiekjes, plastic waterpistolen, printpapier en kerstspullen. Toen ik voor de vierde keer langskwam om de mand te vullen met nieuwe planten, begonnen ze me daar het ‘bloemenmeisje’ te noemen.