In de achtertuinen van de huizen in het Zeeheldenkwartier zijn de meest uiteenlopende vogels te vinden. Ik spotte eens een sperwer in een van onze bomen. Op nationale vogelteldag zag ik vogels waarvan ik nu nòg niet weet hoe ze heten. Er is hier genoeg groen, dus zo vreemd is het ook weer niet – al die gevederde dieren.
Wel apart is het dat hier in de buurt regelmatig een reiger te gast is, hoewel er geen water te bekennen is. Hij staat vaak op het pleintje tussen Tasmanstraat en Van Brakelstraat. Kennelijk krijgt hij iets vlezigs toegeworpen uit een van de huizen daar.
Op de hoek van de Tasmanstraat en de Witte de Withstraat staat ook een bijzondere vogel: Jacob, een 41-jarige amazonepapegaai. Iedereen uit de buurt kent hem, vaak zie je mensen stilstaan om een praatje met hem te maken. Lorre, Jacob, koppie krauw, hallo – als hij er zin in heeft, steekt hij hele verhalen af. Hun baasjes, de mensen van glashandel Ariba, hebben een bordje aan zijn kooi gehangen, waarop staat dat hij goed tegen de kou kan en zelfs gek is op regen. Kennelijk waren ze het zat om steeds maar van voorbijgangers aan te horen hoe zielig men Jacob vond.
Een tijdje geleden troffen wij een dode spreeuw aan, in onze slaapkamer. Naar binnen gevlogen? Of door de kat daar neergelegd?
Het is een twijfelgeval – mag hij wel in mijn blog? We vonden hem immers niet op straat. Maar omdat hij letterlijk uit de lucht kwam vallen – en dit blog gaat over wat ons allemaal zomaar in de schoot wordt geworpen – wil ik hem toch noemen. Ik schreef er onlangs een column over: http://www.kerkindenhaag.nl/column/een-tweede-leven/
Wel apart is het dat hier in de buurt regelmatig een reiger te gast is, hoewel er geen water te bekennen is. Hij staat vaak op het pleintje tussen Tasmanstraat en Van Brakelstraat. Kennelijk krijgt hij iets vlezigs toegeworpen uit een van de huizen daar.
Op de hoek van de Tasmanstraat en de Witte de Withstraat staat ook een bijzondere vogel: Jacob, een 41-jarige amazonepapegaai. Iedereen uit de buurt kent hem, vaak zie je mensen stilstaan om een praatje met hem te maken. Lorre, Jacob, koppie krauw, hallo – als hij er zin in heeft, steekt hij hele verhalen af. Hun baasjes, de mensen van glashandel Ariba, hebben een bordje aan zijn kooi gehangen, waarop staat dat hij goed tegen de kou kan en zelfs gek is op regen. Kennelijk waren ze het zat om steeds maar van voorbijgangers aan te horen hoe zielig men Jacob vond.
Een tijdje geleden troffen wij een dode spreeuw aan, in onze slaapkamer. Naar binnen gevlogen? Of door de kat daar neergelegd?
Het is een twijfelgeval – mag hij wel in mijn blog? We vonden hem immers niet op straat. Maar omdat hij letterlijk uit de lucht kwam vallen – en dit blog gaat over wat ons allemaal zomaar in de schoot wordt geworpen – wil ik hem toch noemen. Ik schreef er onlangs een column over: http://www.kerkindenhaag.nl/column/een-tweede-leven/
 |  |
RSS-feed
