Twee krankzinnige lampen (morgen lamp nummer 2) zag ik op de rand van een puinbak liggen. Bij ons om de hoek. Het kon toch niet waar zijn dat iemand zoiets bijzonders zou willen weggooien? Ik nam ze mee naar huis, in iedere hand één. Loodzwaar! Allebei zijn ze van smeedijzer.
Ik haalde er een kunstkenner bij, die de lampen rond 1890 dateerde. Verder vond ik nergens informatie, niet in boeken die ik uit de bibliotheek leende, niet op internet. Eén afbeelding van iets soortgelijks zag ik in een oud boekje van Pim en Mien (begin 20e eeuw). Als ik eens tijd heb, ga ik in de bibliotheek van het Haags Gemeentemuseum verder speuren.
Twee dagen na mijn vondst sprak ik Hannes aan, van ‘Hannes koopt alles’. Hij heeft hier vlakbij een winkel. Ik vroeg of hij die lampen misschien had weggegooid. Hij schrok. ‘Wat, zijn die gejat? Ik had ze even neergelegd en was ze totaal vergeten!’ Toen hij hoorde dat ik ze gered had, streek hij over zijn hart. We mogen ze houden!
Ik haalde er een kunstkenner bij, die de lampen rond 1890 dateerde. Verder vond ik nergens informatie, niet in boeken die ik uit de bibliotheek leende, niet op internet. Eén afbeelding van iets soortgelijks zag ik in een oud boekje van Pim en Mien (begin 20e eeuw). Als ik eens tijd heb, ga ik in de bibliotheek van het Haags Gemeentemuseum verder speuren.
Twee dagen na mijn vondst sprak ik Hannes aan, van ‘Hannes koopt alles’. Hij heeft hier vlakbij een winkel. Ik vroeg of hij die lampen misschien had weggegooid. Hij schrok. ‘Wat, zijn die gejat? Ik had ze even neergelegd en was ze totaal vergeten!’ Toen hij hoorde dat ik ze gered had, streek hij over zijn hart. We mogen ze houden!
RSS-feed
