Dag 2: hoekstoeltje

Bij het grof vuil waar het tafeltje van dag 1 stond, bevond zich ook dit hoekstoeltje. Het was even een gedoe om het tafeltje in mijn fietsmand te krijgen en het stoeltje aan mijn stuur te hangen. De man die het kennelijk op straat had gezet, keek af en toe even vanachter zijn raam naar mijn gehannes. Uiteindelijk kon ik – lopend, sturen was er niet meer bij – mijn weg naar huis vervolgen. Het was een aardig eindje, zo’n twintig minuten.

Onderweg sleurde ik bijna nog een paar geparkeerde fietsen mee, door de uitstekende poten. Een mij tegemoet lopende man lachte breeduit toen hij mijn uitmonstering zag. Jawel, de humor ligt op straat!

---