Dag 122: schildersezel

​Deze degelijke schildersezel stond in stukken en brokken op de stoep bij de firma Goedman, winkel voor kunstenaarsbenodigdheden, verderop in onze straat. Er ontbrak een onderdeel aan, daarom hadden ze hem buiten gezet. Voor de schroot of voor de eerlijke vinder.
Manlief vond het jammer als deze ezel als kachelhout zou eindigen. Hij nam hem mee, maakte een studie van het ontbrekende onderdeel en zagend en schavend maakte hij de ezel weer compleet.
Vervolgens stond-ie bij ons in de weg, in de schuur. Tijdens een opruimoprisping – zoals zovelen die hadden tijdens de corona-rust – hebben we verschillende spullen uit de schuur her en der ondergebracht. Bij mensen die ze goed kunnen gebruiken. Vriendin Marieke was dolblij dat ze de ezel in ontvangst kon nemen. Bij haar thuis is een verbouwing aan de gang en zij droomt er al tijden van om de vrijgekomen ruimte te gebruiken voor kunstzinnige bezigheden. Als een belofte staat de ezel daar nu.
In de tussentijd staat dit schilderij erop. ‘Gemaakt tijdens een teamuitje’,  schreef ze. ‘Heerlijk om te doen en ik voelde dat ik moest eindigen met die A, vanuit de spuitbus gespoten.’