 Bij die keukendeur van vorige week stond ook deze rookstoel. Je kunt de rugleuning in de werkstand zetten (rechtop), in de relaxstand (lui achterover) of in allerlei gradaties ertussenin. We hebben er wel over gedacht om hem opnieuw te laten bekleden, maar deze ouderwetse stof heeft zijn eigen charme.
Jarenlang stond de stoel in mijn werkkamer. Nu staat-ie in de eetkamer en is het de vaste stek van Memien, onze jongste poes.  Deze glazen taartschaal stond al eens op mijn blog. Voor de volledigheid noem ik hem nu weer. We vonden hem in Gent, net als de spullen van dag 15 en 16. Dat wil zegen: deze is ontdekt door de jongste zoon.
Vanwege de kleuren hebben we’m gebombardeerd tot kerst-schaal.  Behalve de kopjes van dag 15 vonden we deze lieve bordjes. De eerste twee zijn echt mooi. We gebruiken ze voor een stukje taart of om koekjes op te presenteren. De andere twee zijn niet meer dan aardig, maar we konden ze toch niet laten liggen.   Deze kopjes met suikerpotje lagen op een plein in Gent.
Een verkoper in broccante-achtige spullen wilde van zijn waar af. Hij legde het hele plein vol en riep hard: ‘Gratis meenemen!’ We zochten van alles uit. Ik gebruik ze in mijn werkkamer. Ze doen dienst als espressokopjes voor bezoek.  De badkamer voor de twee zoons – op zolder – had ooit een klein miniwastafeltje.
Op den duur willen we de hele zolderetage verbouwen. In afwachting daarvan hebben we onlangs hun badkamer aangepast aan hun gegroeide lijven. Met een grote wastafel. Die vond echtgenoot in een puinbak in de Roggeveenstraat, bij ons om de hoek. Behalve een balkon en dakterras (we wonen op een bovenhuis) hebben we een tuin. Daar komen we met een trap vanaf het dakterras. Er bevindt zich een forse opslagplaats met hout voor onze houtkachels. Hoe sprokkel je midden in de stad hout? Het ligt voor het oprapen: in puinbakken, bij het grofvuil, soms bij tuinafval. Het meeste hout komt van gebruikte pallets. Onze onderbuurman legt af en toe een pallet in onze tuin. Echtgenoot zaagt alles in stukjes die precies in de kacheltjes passen.  De spijlen van dit balkonhek maakte manlief van oude eikenhouten kastplanken. Die waren afgedankt door de buur-buurvrouw, ze lagen bij het grof vuil. Hij haalde ze door de zaagmachine. De dikkere balken kwamen uit ons huis. De vorige eigenaar had her en der oud-hollands aandoende binten geplaatst. Wij hebben die er weer uitgesloopt. Van alle losse delen timmerde echtgenoot een oerdegelijk hek.   Buurman ‘Hannes koopt alles’ handelt in complete inboedels. Hij haalt huizen leeg en verkoopt de spullen weer. Sommige zaken acht hij onverkoopbaar, die zet hij dan op straat – voor de eerlijke vinder.
Zo vonden wij deze wasmand. Er zat nog een hoop bruikbare zooi in. Klerenhangers. Hotelzeepjes. Onderin lagen nota bene een paar eurostukken. Die gingen meteen in ons gevonden-geld-potje. De wasmand gebruiken we voor gymtassen en andere bultige spullen. Bij glasbakken staan nog wel eens glazen objecten die niet door de opening passen. Giga bubbeltjeswijnflessen rond Oud en Nieuw of horeca-formaat weckpotten voor augurken. Deze vaas paste er ook niet doorheen. Gelukkig maar.  |
AuthorIk schrijf hier over wat we allemaal op straat vinden: serviesgoed, meubels, geld. Over de leuke ontmoetingen die we in onze straat hebben. En over onze levenshouding: leven met wat zich aandient, met wat op je pad komt. Dat houdt in: openstaan voor wat je tegenkomt, op straat, overal. CategoriesArchives
Augustus 2020
|
RSS-feed
