  Nog iets in categorie ‘op straat gevonden en verkocht via Marktplaats’: twee pakken parket. Er kwam een man met zijn zoon op af, die nog net een paar vierkante meter nodig had ‘voor dat kleine zijkamertje’.
 In de serie ‘gevonden en via Marktplaats verkocht’ vandaag een sidetable
(ik geloof dat er geen Nederlands woord voor is). Een schattig tafeltje, maar ja, wij hadden er geen ruimte voor.  Al een tijd geleden vond ik twee grote lampen bij het grof vuil, die ik onder de noemer ‘industrial design’ op internet terugvond. Als zodanig zette ik ze op Marktplaats. Ze waren gauw weg.
 Dit werk stond ook bij de spullen van dag 23. Verder nog wat andere schilderijen, die hebben we verkocht.
Dit lieve straatje hangt in onze eetkamer. Het is gemaakt door een Vlaamse kunstenaar. Ik droom er graag af en toe even bij weg.  Bij de spullen van dag 23 stond ook een stel schilderijen. Dit stond al eens op mijn blog, voor de volledigheid zet ik’t nu ook in dit overzicht.
Een straat in Parijs. Als ik ernaar kijk, rúík ik het natte plaveisel gewoon. Ik stel me voor dat ik daar rondloop en gauw een Parijs’ café induik.   Echtgenoot vond jaren geleden een verzameling mooie spullen bij het grof vuil. Waaronder deze klok. We hebben hem op Marktplaats gezet, en daar kwam een man op af. ‘Ik houd van gekke leuke objecten’, zei hij. Dat de klok niet meer liep, vond hij niet erg.
Wij waren blij dat-ie een nieuwe bestemming kreeg.  En hoe krijgen we elektradraad (dag 21) door een elektrapijp (dag 20)? Inderdaad, met een trekveer. Die lag voor het oprapen, op straat. In een puinbak.
 Gisteren elektriciteitsbuizen, ook wel elektrapijpen genoemd. Wat moet daar doorheen? Juist, elektriciteitsdraad. Oftewel elektradraad. Ook op straat gevonden.
  Tijdens de verbouwing hebben alle vloeren, alle plafonds en alle muren in ons huis open gelegen. Echtgenoot verstopte er buizen in en smeerde, spijkerde en plakte de boel weer dicht.
Alle elektriciteitsbuizen (tientallen meters) haalde hij uit puinbakken.  Ons huis van rond 1900 bevatte amper nog authentieke elementen. Die hebben we erin teruggebracht door her en der spullen op te scharrelen. Zoals een heel stel paneeldeuren. Echtgenoot vond de meeste, steeds in puinbakken in de buurt. Wij hebben geen auto, maar zo’n deur laat zich goed vervoeren op de trapper van een fiets. Jarenlang was het een bekend geluid: ik hoorde beneden de voordeur opengaan, even stilte, vervolgens allerlei gebonk. ‘Ah, echtgenoot heeft er weer eentje gevonden’, wist ik dan. Inmiddels zijn we voorzien van genoeg mooie paneeldeuren. Met pijn in het hart laten we ze nu liggen, als we ze zien. Hoewel, soms neemt echtgenoot er nog eentje mee. Die verkopen we dan weer. Gewoon omdat we er niet zo goed tegen kunnen, tegen dat weggooien en vernietigen van mooie spullen.  |
AuthorIk schrijf hier over wat we allemaal op straat vinden: serviesgoed, meubels, geld. Over de leuke ontmoetingen die we in onze straat hebben. En over onze levenshouding: leven met wat zich aandient, met wat op je pad komt. Dat houdt in: openstaan voor wat je tegenkomt, op straat, overal. CategoriesArchives
Maart 2020
|
RSS-feed
